Spellenavond 'Roll the Dice', Veldhoven, 19 april 2003

Het was Paasweekend, en schijnbaar weerhield dat mensen ervan om op de zaterdagavond voor eerste Paasdag spelletjes te gaan spelen. Het was namelijk uitzonderlijk rustig. Ook op de Algemene Ledenvergadering, die voor de spellenavond gehouden werd, was erg rustig.

Ik heb die avond wel een flink aantal spellen mogen spelen. Zo waren de spellen ZooSim en Puerto Rico door de club aangeschaft, omdat die gespeeld gaan worden op het NK Bordspellen, waar we als club ook aan mee gaan doen. Het spel Clans was al enkele weken in het bezit van de vereniging. Van Puerto Rico had ik vorig jaar de Duitse versie aangeschaft, en die had ik de afgelopen maanden al vaker zelf meegenomen naar de avonden, en ook verschillende keren gespeeld. Puerto Rico had ik dit keer thuis gelaten, omdat ik vermoedde dat ze de Nederlandstalige versie nu inmiddels wel hadden aangeschaft. En ik bleek goed te zitten met m'n vermoeden. Ik had wel Löwenherz (Leeuwenhart) meegenomen, op dat moment nog niet wetend dat dit het vierde spel op het NK zou worden. Wel riep ik die avond nog dat ik het wel een spel vond dat erg geschikt was voor zoiets als het NK. Dat vond (en vind) ik trouwens ook van Cannes van Splotter. Wat mij betreft had die er ook bij mogen zitten, om ook eens onze 'eigen' Nederlandse ontwerpers wat meer in de schijnwerpers te zetten. Maar goed, dit jaar zit er weer een spel van een Nederlandse ontwerper bij, en wel Corné van Moorsel.

Met z'n vieren begonnen we aan een potje ZooSim, een spel ontworpen door Corné van Moorsel. Zelf was ik niet zo weg van van Moorsels Titicaca. En ZooSim had weer zo'n zelfde biedsysteem, dus ik zat niet echt te springen om een potje. Al met al viel het spel vreselijk mee! Ik vond het zelfs zo leuk, dat ik het ga aanschaffen. Het bieden verloopt lekker vlot, zodat je niet de indruk hebt dat het hele spel alleen maar uit bieden bestaat. Ook geen lastige telregels, zoals bij Titicaca. Al met al vond ik ZooSim een een stuk aangenamer dan Titicaca, en een leuk spel om zo af en toe eens te spelen. Beslist ook geen straf om het te moeten oefenen voor het NK.

Verder was ook Mamma Mia door de club aangeschaft. Een heel leuk en simpel kaartspelletje waarbij je moet proberen zoveel mogelijk pizza's te bakken. Iedere speler legt in z'n beurt kaarten in het midden van de tafel. Op die kaarten staan ingrediënten. Als je denkt dat er genoeg ingrediënten op tafel liggen om een bepaalde pizza te bakken, dan gooi je er een pizzakaart bovenop. Als alle ingrediëntenkaarten gespeeld zijn, ga je kijken of de pizza's die in de stapel liggen ook gebakken kunnen worden. Een mix van onthouden welke kaarten er zijn afgelegd, en af en toe een beetje gokken. Erg leuk!

Het volgende spel werd Löwenherz (Leeuwenhart). Dit spel was aan een andere tafel vrijgekomen. Inmiddels had ik hem al enige malen gespeeld, en ik blijf het een leuk spel vinden. Dit keer was het Stef die er niet om zat te springen om het te spelen. De titel sprak hem helemaal niet aan. Maar achteraf vond hij het toch een leuk spel.

Daarna kwam Cannes op tafel. Dit was eigenlijk nog de zwaarste dobber van de avond. Geen licht en luchtig spelletje, maar toch een behoorlijke hersenkraker. Ik blijf het een van de leukere spellen vinden die in onze kast staat. Persoonlijk spreekt het me erg aan.

Daarna vervoegde ik me bij een spelletje 30 seconds. Een van de deelnemers zat met een lang gezicht te spelen; hij vond het helemaal niks, en ik nam het van hem over. Het bleek een soort Triviant-achtig spelletje te zijn, waarbij je speelt in teams. Een van de teamleden pakt een kaartje uit de bak met een vijftal begrippen/namen erop, en hij moet deze omschrijven. De andere teamleden moeten raden wat hij bedoelt. Je krijgt 30 seconden (getimed met een zandloper), en je telt het aantal goed geraden antwoorden. Dan wordt er met een dobbelsteen gegooid, en afhankelijk van de worp (0, 1 of 2) moet dat geworpen aantal afgetrokken worden van het aantal goeie antwoorden. Het getal wat daar uit komt, is het aantal zetten dat je op het bord langs een spoor mag doen. Het team dat z'n pion als eerste aan het eind van het spoor krijgt, heeft gewonnen. Niet echt m'n favoriet, maar wel vermakelijk voor een keertje.

Als afsluiter dan nog een potje Bluff, wat zo onderhand de standaard afsluiter van de avond begint te worden.

Rond een uur of twee werd er opgeruimd, en ging iedereen naar huis.